Younger Brother - "The Last Days of Gravity"

[phantom]

Younger Brother - "The Last Days of Gravity"
Data wydania: 2007
Wytwórnia: Twisted Records
Gatunek: Downtempo

1 - Happy Pills (8:48)
2 - All I Want (9:04)
3 - Elephant Machine (6:19)
4 - Your Friends Are Scary (6:38)
5 - I Am A Freak (8:58)
6 - Ribbon On A Branch (7:46)
7 - Sleepwalker Part One (6:16)
8 - Sleepwalker Part Two (5:59)
9 - Psychic Gibbon (7:30)

Drugi studyjny album Simona Posforda i Benjiego Vaughana. Od "A Flock of Bleeps" wyraźnie inny. Została wprawdzie ta psychodeliczna osnowa, zaskakująco wkręcone motywy werbalne, często zabawne i eksperymentalne jak w przypadku Shpongle, zwłaszcza w "All I Want" . "The Last Days of Gravity" zauważalnie zmierza w kierunku ciekawego połączenia elektroniki z rockiem, może alternatywnym, może progresywnym, w każdym razie więcej tu perkusji i gitarowych riffów. Jest też kilka niepokornych kawałków, w których właśnie najbardziej czuć ten psychodeliczny rodowód obu muzyków ("Elephant Machine" czy "I Am A Freak"). Osobiście zdecydowanie bardziej wolę jednak te typowe melodyjne, czyli "Happy Pills", "All I Want" czy końcową sekwencję, zaczynajacą się od "Ribbon on a Branch".
Tematycznie album wykracza poza ściśle zakreślone ramy downtempo, ale to przecież nie nowość, że Posford jest na bakier z papierowymi podziałami. Spotkałem się z opinią, że w kwestii przekraczania muzycznych granic Younger Brother to taki Pink Floyd XXI wieku. Może na wyrost, może na siłę, ale nowatorstwa trudno im odmówić.

[JoseDiablo]

Albumu tego formatu nie można zostawić bez kilku zdań komentarza. Rzeczywiście na pierwszy plan wysuwa się eksperymentalne i nowatorskie podejście obu Panów do muzyki elektronicznej. Ich rodowód i korzenie sięgają muzyki psychedelicznej, co nie zmienia faktu, że Posford jest ostatnią osobą, którą zaszufladkowałbym do jakiegokolwiek stylu w muzyce elektronicznej. Ten album najdobitniej o tym świadczy.
W tym miejscu trzeba jednak podkreślić wpływ na kształt i brzmienie owego albumu wspomnianych Pink Floydów, zresztą wystarczy spojrzeć na okładkę

Na szczególnie wyróżnienie zasługują: otwierający album „Happy Pills”, „All I Want” (ciekawe, czy dajmy na to David Gilmour słyszał ten utwór ) "I Am A Freak" (zupełnie inna bajka niż dwa pierwsze kawałki – nasycony etnicznymi motywami i dzikimi, nieokiełznanymi Shpongle’owskimi wariacjami) a nade wszystko "Psychic Gibbon" (dla tych, co lubią brzmienie gitarki akustycznej - cud miód <3 wokal dopełnia formalności:

"see you in the sky in the morning
see you in the stars at night
see you in the river flowing
i see you in the grass..."

Zresztą każdy znajdzie coś dla siebie, chyba że liczy na tempo oscylujące wokół 140 bpm

Reasumując, kto jeszcze nie miał okazji posłuchać tego wydawnictwa a należy do "open-minded" czym prędzej niech nadrabia zaległości i sięga po ów album. Pewnie fani Posforda mieli problem z grawitacją po odsłuchu "The Last Days Of Gravity", ale z perspektywy czasu album brzmi rewelacyjnie.

BTW, Phantom wspominał w innym temacie, że nadciąga nowy album projektu Shpongle. I na tym nie koniec dobrych wieści. W marcu miała miejsce reedycja albumu Celtic Cross – Hicksville, z nieco zmodyfikowaną zawartością w stosunku do oryginału z 1998. Polecam zajrzeć tutaj i tutaj

Ponadto Younger Brother pracują nad nowym, trzecim w dorobku albumem:

[Mind]

Przesłuchałem kilkakrotnie, ale wciąż nie mogę wyrobić opinii końcowej na temat ablumu. Zgadzam się, że niewątpliwie jest dobry - nie potrafię jednak określić jak dobry Nie jest to muzyka, którą przeciętny 'zjadacz' trance'u mógłby tak po prostu przełknąć. Wymagana jest pewna otwartość, jak wspomniał Jose. Album może również nie spodobać się po pierwszym, po drugim, a nawet po trzecim odsłuchu - 'dotarł' do mnie dopiero za czwartym razem.

Utwory na plus? Zdecydowanie Happy Pills, All I Want - Pink Floyd pełną gębą (minus motywy elektroniczne), I Am A Freak (tu z kolei czyste Shpongle), Ribbon On A Branch, Psychic Gibbon i prześwietne Sleepwalker Part 2.

Ogólnie muzykę można zakwalifikować do kategorii 'ta dziwna', myślę jednak, że warto przynajmniej zrobić do niej podejście czy nawet podejść kilka. A nuż się spodoba